Σκωρίαση της αχλαδιάς

Η ασθένεια προκαλείται από το μύκητα Gymnosporangium sabinae (ή G. fuscum) και είναι κοινή στην Ευρώπη και σε άλλες περιοχές ανά τον κόσμο. Είναι εύκολο να αναγνωριστεί από τις λαμπερές κηλίδες πορτοκαλοκόκκινου χρώματος που εμφανίζονται στα φύλλα της αχλαδιάς κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού.

Ο μύκητας έχει ένα σύνθετο βιολογικό κύκλο γιατί χρειάζεται συνέχεια έναν μεταβολικά ενεργό ξενιστή για να επιβιώσει. Εναλλακτικός ξενιστής εκτός από την καλλωπιστική (Pyrus calleryana) και καρποφόρα αχλαδιά (Pyrus communis) είναι καλλωπιστικά ή δασικά δέντρα του γένους Juniperus (άρκευθος, γιουνίπερος ή αγριόκεδρο). Τα δέντρα αυτά είναι κωνοφόρα και αειθαλή και συνεπώς μπορούν να παρέχουν τροφή στο μύκητα κατά τη διάρκεια του χειμώνα.

Το φθινόπωρο αικιδιοσπόρια του μύκητα που έχουν παραχθεί από καρποφορίες στην κάτω επιφάνεια φύλλων της αχλαδιάς διασπείρονται και προσβάλλουν την άρκευθο. Νωρίς το καλοκαίρι συμβαίνει το αντίστροφο: βασιοδιοσπόρια, που παράγονται σε ειδικές καρποφορίες του μύκητα στην άρκευθο, προσβάλλουν γειτονικές αχλαδιές.

Συμπτώματα
Τα συμπτώματα στην αχλαδιά αρχίζουν την άνοιξη ως κιτρινο-πορτοκαλί κηλίδες διαμέτρου 1-2mm στην πάνω επιφάνεια των φύλλων ενώ νεαρά φρούτα και κλαδιά μπορούν επίσης να μολυνθούν. Οι κηλίδες αυτές στα φύλλα σταδιακά εκτείνονται και αποκτούν φωτεινό πορτοκαλί ως κοκκινωπό χρώμα. Ως τα μέσα του καλοκαιριού, μικρές μαύρες κουκίδες (πυκνίδια) εμφανίζονται στο κέντρο αυτών των κηλίδων. Προς το τέλος του καλοκαιριού, καφέ εξογκώματα σχηματίζονται στην κάτω επιφάνεια των φύλλων ακριβώς κάτω από τις κηλίδες. Στα εξογκώματα αυτά αναπτύσσονται κωνοειδείς αποφύσεις (αικίδια) στα οποία παράγονται τα αικιδιοσπόρια που προσβάλλουν νεαρούς βλαστούς αρκεύθου.

Σοβαρότητα και καταπολέμηση
Συνήθως η προσβολή της αχλαδιάς από το μύκητα δεν είναι τόσο σοβαρή ώστε να κινδυνέψει η συνολική υγεία των δέντρων. Βεβαίως η παραγωγή μπορεί να επηρεαστεί σημαντικά ιδιαίτερα όταν η προσβολή των φύλλων και νεαρών καρπών είναι εκτεταμένη οπότε προκαλείται φυλλόπτωση, μείωση της φωτοσυνθετικής ικανότητας, εξασθένιση των δέντρων και μείωση της καρποφορίας.

Συνήθως δεν χρειάζονται ιδιαίτερα μέτρα καταπολέμησης. Οι ψεκασμοί με προστατευτικά ή διασυστηματικά μυκητοκτόνα (διθειοκαρβαμιδικά, τριαζόλες ή/και στομπιλουρίνες) που γίνονται για το φουζικλάδι κρατούν και τη σκωρίαση σε ανεκτά επίπεδα.

Κείμενο & φωτογραφίες: Αριστείδης Χλωρίδης